Een voormalig arts voor speciale operaties legt uit waarom hij liever met een AK-47 dan met een M4 wordt neergeschoten
On november 12, 2021 by adminToegegeven, ik zou liever niet worden neergeschoten met een van beide, maar als ik moest kiezen, zou ik elke dag van de week een ronde uit de AK-47 boven de M4 nemen. Om een caveat toe te voegen aan die verklaring, ik praat hier van relatief dichtbij – laten we zeggen tot 150 à 200 meter.
Om te begrijpen waarom, is het belangrijk om eerst een zeer elementaire blik te werpen op de fysica achter terminale ballistiek.
In dit geval, beschouw de wetenschap van wat er gebeurt wanneer een penetrerende raket een menselijk lichaam binnendringt.
De eerste plaats om te beginnen is de volgende kinetische-energievergelijking:
KE = ½ M (V1-V2)2
Wanneer we deze vergelijking in haar bestanddelen opsplitsen, hebben we kinetische energie (KE) die wordt beïnvloed door de massa (M) van de binnendringende raket, alsmede de snelheid (V) van de raket.
Dit is logisch; het is logisch dat een zwaardere, snellere raket meer schade zal aanrichten dan een lichtere, langzamere raket. Wat belangrijk is om te begrijpen, is de relatieve invloed die massa en snelheid hebben op de kinetische energie, want dit is de sleutel om te begrijpen waarom ik liever met een AK dan met een M4 wordt neergeschoten.
Je zult merken dat de massacomponent van de KE-vergelijking wordt gehalveerd, terwijl de snelheidscomponent wordt gekwadrateerd. Daarom heeft de snelheid van het projectiel veel meer invloed op de energie die het in het doel brengt dan de massa.
De V1-V2 component van de vergelijking houdt er rekening mee dat het projectiel misschien wel dwars door het doel gaat, in plaats van in het doel tot stilstand te komen.
In dit geval is de verandering in de snelheid van het projectiel terwijl het door het doel gaat (V1 is de snelheid bij het binnendringen, en V2 is de snelheid bij het buitengaan) de factor die in aanmerking wordt genomen bij de berekening van de hoeveelheid energie die de raket in het doel heeft afgegeven.
Natuurlijk, als het projectiel in het doel tot stilstand komt (d.w.z., geen uitgangswond), dan is V2 gelijk aan nul en wordt de snelheid van het projectiel bij binnenkomst (V1) gebruikt om de KE te berekenen.
Dat is voorlopig genoeg natuurkunde, maar je snapt dat het optimale projectiel om iemand mee neer te schieten er een is met een behoorlijke massa, dat zeer, zeer snel is, en dat gegarandeerd tot stilstand komt in je doelwit om er zoveel mogelijk energie in af te voeren, en dus maximale schade aan te richten.
Het volgende concept om te begrijpen is dat van permanente cavitatie versus tijdelijke cavitatie. Permanente cavitatie is het gat dat in een doel achterblijft als een projectiel er doorheen gaat. Je kunt het eenvoudigweg zien als een scherpe stok die door een doel wordt geduwd en een gat achterlaat met de diameter van de stok.
De permanente holte die een kogel achterlaat, is evenredig met het oppervlak van de kogel als hij door het weefsel gaat.
Als bijvoorbeeld een AK-47 kogel met een diameter van 7,62 mm op het breedste punt zuiver door een doelwit gaat, laat hij een ronde, permanente holte van 7,62 mm achter.
Als dit gat door een vitale structuur in het lichaam gaat, kan de wond dodelijk zijn.
Als de kogel echter alleen door zacht weefsel gaat, kan de permanente holte relatief goedaardig zijn.
Hieronder staat een slow-motion video van Brass Fetcher van een 5.56x45mm kogel (hetzelfde als wat de M4 afvuurt) die ballistische gelatine in slow motion raakt.
Na het bekijken kan de medische hulpverlener de schade beginnen te waarderen die aan weefsels wordt toegebracht door de drukgolf van de tijdelijke cavitatie.
Het hebben van de kans gehad om tientallen hoge snelheid raketwonden te behandelen tijdens mijn jaren in het leger, heb ik uit de eerste hand het effect gezien dat verschillende geweerkalibers kunnen hebben op verschillende afstanden, het raken van verschillende lichaamsdelen. Natuurlijk speelt een veelheid van variabelen een rol wanneer iemand wordt neergeschoten, en geen twee schotwonden zullen ooit hetzelfde zijn.
Het doel van dit artikel is niet om academische conclusies te trekken over de ballistiek van de AK-47 versus de M4, of de verdiensten van de ene munitie boven de andere te betwisten; het is om de concepten van de verschillende wondprofielen van permanente en tijdelijke holten te introduceren aan de hand van een paar casestudy’s.
Hieronder staan twee voorbeelden waar ik bij betrokken was en die een beetje een vergelijkende studie illustreren van een AK-47 kogel en een M4 kogel die ongeveer dezelfde anatomische locatie raken vanaf ruwweg dezelfde afstand (in deze gevallen, 150 tot 200 meter).
Op deze reeks foto’s ziet u een bijzonder lelijke M4 schotwond, met een kleine ingangswond in de rechter onderbil, en een massieve uitgangswond in het rechter laterale dijbeen.
De röntgenfoto op de laatste foto laat zien dat het projectiel het bovenste dijbeen heeft geraakt en het bot heeft afgebroken, waardoor secundaire botfragmenten door het weefsel vlogen en het grootste deel van de uitgangswond voor hun rekening namen.
De schade die is aangericht door de drukgolf van de tijdelijke holte is te zien op de eerste foto, met diepe kneuzingen die zich uitstrekken over de bil en in de onderrug van het slachtoffer. Deze kneuzing is het gevolg van de energie die door de weefsels is gedissipeerd en kleine bloedvaten op zijn weg heeft verpulverd (denk terug aan de ballistische gelatine video om je voor te stellen wat er in de weefsels gebeurde).
Het korrelige materiaal in het midden van de dijwond dat op de röntgenfoto te zien is, is een QuikClot geavanceerde stollingsspons (ACS) van een oudere generatie, die op de plaats van de verwonding werd ingebracht om de bloeding onder controle te houden, met uitstekend effect. De helderwitte fragmenten op de röntgenfoto zijn kleine stukjes van de kogel, die bij de inslag met het weefsel en het bot uiteenvielen. Dit is een ander kenmerk van de M4 kogel dat hem des te onaantrekkelijker maakt om mee te schieten – de neiging van de kogel om uit elkaar te vallen als hij weefsel raakt met een behoorlijke snelheid.
Ondanks het feit dat het een mantelronde is, omdat hij kleiner, lichter en sneller is dan een AK-47 projectiel, heeft de 5.56mm de neiging om sneller te gieren zodra hij weefsel raakt. De afschuifkrachten op de kogel als hij eenmaal in een hoek van 90 graden door het weefsel beweegt, scheurt de kogel vaak in stukken, waardoor meerdere kleinere projectielen ontstaan en de kans toeneemt dat alle kogeldelen in het doelwit achterblijven, en dus meer energie afvoeren.
De AK-47 kogel, die iets zwaarder en trager is dan de M4 kogel, heeft de neiging intact te blijven als hij weefsel raakt, en hoewel hij dieper doordringt, heeft hij de neiging intact te blijven en niet te gieren totdat hij veel dieper is doorgedrongen dan de M4.
Hier is een video van The Ammo Channel van de AK-47’s 7.62x39mm projectiel dat wordt afgevuurd in ballistische gelatine ter vergelijking met de video hierboven van de 5.56x45mm (M4) ronde. Hoewel de video laat zien dat een soft-point ronde wordt gebruikt, die theoretisch destructiever zou moeten zijn dan zijn full-metal-jack tegenhanger, illustreert de video nog steeds mooi de significante penetratie van de AK-47 ronde zonder dat het aanzienlijk giert of desintegreert.
Ik heb ooit een goede casestudy gezien die dit punt illustreert, waar een slachtoffer een AK-47 schotwond had opgelopen in de rechter laterale dij en we de intacte kogel terugvonden aan de binnenkant van zijn linker bovenbuikwand. De kogel was door ongeveer een meter weefsel gegaan en had zijn dunne darm verbrijzeld, maar het projectiel was helemaal niet versplinterd en de tijdelijke cavitatie had niet genoeg schade aangericht om dodelijk te zijn. Het slachtoffer moest een laparotomie ondergaan om meerdere stukken dunne darm te verwijderen, maar hij herstelde goed. Dat is een verhaal voor een andere keer.
De volgende foto is van een goede vriend van mij die vanaf ongeveer 200 meter door een AK-47 werd neergeschoten terwijl hij vlak naast me stond!
Gelukkig ging de kogel er netjes doorheen, en na een chirurgische schoonmaakbeurt in de namiddag van de verwonding, was hij de volgende dag weer klaar voor zijn werk. Ze fokken ze stoer waar hij vandaan komt!
De foto werd genomen een paar dagen na het letsel en de blauwe plekken van de tijdelijke holte van het projectiel kan worden gezien langs de weg van de kogel.
De ingangswond zit boven in de linker bil, de uitgang zit onder in het linker bovenbeen. Hoewel de verwonding onaangenaam is om te hebben, het feit dat de AK-47 ronde langzamer ging dan een M4’s ronde op dezelfde afstand, gekoppeld aan het feit dat het projectiel intact bleef en niet aanzienlijk gierde toen het door hem heen ging, betekende dat de wond lang niet zo verwoestend was als de hierboven genoemde M4 verwonding in hetzelfde gebied.
Het moet echter worden opgemerkt, dat de vergelijking verre van perfect is, gezien het feit dat de M4 verwonding het bot betrof, terwijl de wond direct hierboven uitsluitend door zacht weefsel ging.
Dus daar is het. Als puntje bij paaltje komt, word ik op elke dag van de week liever met een AK-47 dan met een M4 neergeschoten. Natuurlijk, als medische hulpverleners, is het altijd belangrijk om de wond te behandelen en niet het geweer dat het heeft toegebracht, en ik heb zeker een aantal afschuwelijke AK-47 wonden gezien door de jaren heen en een aantal relatief kleine van M4’s. Het hangt er allemaal vanaf.
De belangrijkste punten voor eerstehulpverleners en medici zijn: Wees je bewust van de omvang van de schade die kan worden veroorzaakt door de tijdelijke cavitatie als gevolg van raketwonden met hoge snelheid, en als je een ingangswond vindt, weet je niet waar in het lichaam het projectiel terecht kan zijn gekomen!
Dr Dan Pronk voltooide zijn medische opleiding op een Australische legerbeurs en diende het grootste deel van zijn militaire carrière bij Special Operations Units, waaronder vier tours in Afghanistan en meer dan 100 gevechtsmissies.
Geef een antwoord