Kimberly Kay

/void/bijvoeglijk naamwoord:

een volledig lege ruimte.

Lang voor de wereld van Pinterest en sociale media, moesten mensen gewoon raden wat ze voelden dat er ontbrak in hun leven.

Het was alleen door het oppakken van het laatste tijdschrift of het vergelijken van hun leven met dat op tv of misschien hun buren dat hen in staat stelde om te identificeren wat ze voelden als een leegte. Sociale media herinneren ons echter dagelijks aan leegtes, maar we identificeren ze niet altijd.

Wat gek is, is dat ik echt denk dat het precies is zoals het citaat zegt, dat we ons pas echt bewust worden van een leegte als we die vullen.

In mijn geval kwam het besef van een grote leegte in de vorm van een toevallige interactie met een oudere heer die ik passeerde bij een benzinestation ergens in Idaho… je weet wel, het type dat alle kleverige riemgespen verkoopt en 60 soorten jerky en popcorn met smaak…die je zweert dat niemand koopt, maar ze zijn er altijd dus duidelijk moeten ze populair zijn!

Dus daar was ik; rijden van Seattle naar Texas (niet zo avontuurlijk als het klinkt) na te zijn verteld dat ik echt nodig had om terug te keren naar het zuiden, zodat Drs kon uitzoeken wat er aan de hand was in mijn lichaam en hersenen.

Ik had dagenlang nauwelijks gedoucht, haar in een knot… maar het belangrijkste was dat ik wekenlang in bed had gelegen, alle contact met andere mensen vermijdend dan mijn kinderen en partner en af en toe ER-personeel. Als ik een winkel of openbare gelegenheid binnenkwam, voelde ik me onzichtbaar: bijna buitenaards. Door de enorme hoeveelheid gewicht die ik was kwijtgeraakt, depressie en rouwkwesties na de sterfdag van mijn zus en een volledige achteruitgang van mijn ziekte, had ik mezelf geïsoleerd in een zwart gat dat zich leek te gaan sluiten voordat ik mezelf bij elkaar kon rapen en eruit kon kruipen.

Daar komen de oudere heren in het benzinestation… Daar stond ik, vies haar, geen make-up, een soort legging, een t-shirt en laarzen en het ergste geval van lichaamsverminking dat ik ooit had gehad. Ik had net vermeden naar mezelf te kijken in het toilet; iets wat ik al weken deed naarmate mijn ziekte verergerde en mijn gezicht uitgemergeld was en mijn kleding niet meer paste.

Terwijl ik als het ware door het tankstation gleed, starend naar dingen die ik niet kon eten of drinken of waar ik geen vreugde in kon vinden, vond ik mezelf waggelend door een gangpad dat eruit zag alsof het de belofte had van een of andere vorm van fruit.

Wandelend door het gangpad, voelde ik me weer onzichtbaar voor het geratel van de mensen om me heen. Zij die op reis waren, sommigen die koffie haalden om een lange dag door te komen, anderen die een six-pack pakten om de dag te vergeten en weer anderen die kletsten over plannen voor de volgende dag… alles vloeide samen in mijn toch al uitgedaagde brein. Een brein gericht op pijn en desoriëntatie en zorgen.

Net als ik de fruitcups vind en een versie kies waarvan ik denk dat die me het minst zou kunnen doden, hoor ik een zachte stem zeggen: “Wat ben jij een leuke jongedame, hè? Wat een coole handtas.” Eerst keek ik niet op. Wekenlang had ik mezelf toegestaan te leven in een ruimte waarin niemand me zag en ik onzichtbaar was voor iedereen in het openbaar. En nee, niet het coole soort onzichtbaar van Harry Potter en zijn geweldige mantel. Het soort onzichtbaar waar je het gevoel hebt dat je zo afstotelijk bent, dat niemand in staat zou zijn om zelfs maar je kant op te kijken.

Na een paar seconden merkte ik dat er niemand anders in ons gangpad was. Dus maakte ik oogcontact en de man zei: “Ja, lieverd. Ik had het tegen jou.” En ik bleef staan. Ik staarde de man sprakeloos aan (ongelooflijk, ik weet het) tot ik een “dank u meneer” kon forceren.

Hij gaf me een snelle “Graag gedaan.” En ik stond daar maar te staren naar wat voorverpakte eieren en de hotdogs die op de verwarming draaiden. Ik was helemaal in slaap gesukkeld toen ik eindelijk besefte dat ik tranen in mijn gezicht had. Ik keek naar beneden en mijn shirt was doorweekt van hoe lang ik had gezeten hun huilen.

Voor een moment, vroeg ik mezelf af waarom ik zo boos. Was het omdat ik hou van benzinestation hotdogs en ik kon niet een hebben? Nooo. Daar was ik aan gewend. Was het omdat ik zoveel pijn had, dat de gedachte aan nog 24 uur onderweg zijn me afschrikte? Nah. Ik had dat ook meegemaakt.

Het duurde maar een paar seconden voordat ik me realiseerde dat het tranen van vreugde waren. Het was mijn eerste moment van vreugde in weken. De eerste keer dat ik me zichtbaar voelde. Echt. Mooi. De eerste keer dat ik besefte dat ik een leegte had. Hoe groot die was en hoe belangrijk die zou zijn, niet alleen om te overleven, maar ook om te gedijen op mijn gezondheidsreis. Het was de eerste keer dat ik besefte hoe alleen en geïsoleerd ik mezelf had toegestaan te worden.

De leegte was echt en die zou alleen maar groter worden als ik niet iets vond om hem op te vullen.

Ik wist dat het gezond moreel en duurzaam moest zijn en ik zwoer dat ik me zou richten op het doen van al het werk dat ik moest doen om ervoor te zorgen dat het mijn herstel en vooruitgang niet in de weg zou staan zodra ik in Texas aankwam.

Ik zal dieper uitleggen hoe ik die leegte vulde en mezelf weer begon te zien, maar no-one-cares-so-just-jump-to-it versie is dat ik die leegte begon te vullen met dingen die mijn ziel en geest verrijkten, zodat niets oppervlakkigs dicteerde of ik me mooi voelde. Ik wilde dat mijn schoonheid van binnenuit zou schijnen… het licht zo voeden dat het niet uitmaakte hoe mijn gewicht of haar of gezicht eruitzag, mensen zouden me zien zoals die meneer in het tankstation deed…Schattig. Of wat ik maar wilde voelen. Ik wist dat het aan mij was om al die andere leegtes op te vullen.

Maar eerst moest ik accepteren dat het vullen van die leegtes niet zou komen van mensen of succes. Het vullen van de leegtes moest van mij komen, ook door mijzelf te accepteren, waar ik was op mijn reis en waar ik wilde landen.

Mijn leegtevulling omvatte spiegelwerk (ik beveel het boek “Mirror Mirror” van Louise Hay ten zeerste aan). Het veranderde mijn leven totaal en maakte het mogelijk dat het vullen kon beginnen.

Van daaruit werd ik me heel bewust van mijn aandacht en energie en werkte ik alleen aan relaties met dat soort mensen die opbeurend en inspirerend konden zijn en nooit minder dan een mens. Degenen wiens gedrag zei: “Ik zie je. Ik hoor je. Ik geloof je en ik hou van je. Gewoon zoals je bent.”

Ik begon ook dingen op te pakken die me hielpen me productief te voelen, omdat ik op een hiaat van werken zat. Dingen waarmee ik nog steeds creatief kon zijn, al was het maar op kleine manieren.

En ten slotte richtte ik me op het mezelf toestaan om online te socialiseren met vreemden. Ik werd lid van steungroepen op Facebook van opbeurende vrouwen die doormaakten wat ik doormaakte en die verhalen konden delen. En ik voelde me nog meer op mijn gemak bij het delen van de mijne. Ik nam zelfs een persoonlijke coach in de arm om me te helpen mijn leegtes te identificeren en hoe ik ze een voor een kon aanpakken.

Hieronder staan eenvoudige manieren om verschillende soorten leegtes te vullen waarvan we kunnen merken dat ze diep begraven zijn, klaar om een zwart gat te worden als we ze toelaten.

Je hebt misschien maar één leegte, maar mijn ervaring is dat die leegte genoeg is om niet alleen tot meer, maar ook tot diepere en donkerdere leegtes te leiden.

Mijn go-to lijst voor gezonde leegtevulling:

Boeken/films kunnen helpen bij het vullen van veel leegtes in ons leven. Als klein kind stelden ze me in staat mijn verbeelding te gebruiken om de leegte op te vullen van dingen die ik niet had; plaatsen die ik niet had gezien; mensen die ik nog niet kon zijn. Om de leegte op te vullen die ontstond door trauma’s, het ontsnappen aan familiedrama of de zorgen over de toekomst. Als volwassene kon ik mijn verbeelding gebruiken om ongeveer hetzelfde te doen. Ik vond het heerlijk om huismoeder te zijn in die eerste jaren, maar er was altijd een gevoel dat er iets ontbrak. Boeken stelden me in staat om te ontsnappen naar plaatsen, levens, persoonlijkheden die ik nog niet kon ervaren.

Vind mijn go-to favorieten op Kimmie’s Bookshelf en Kimmie’s Must-Sees

Interactie met vreemden:

Wanneer we iets doormaken dat een leegte creëert, is interactie met anderen soms het laatste wat we willen doen. Maar het is mijn ervaring dat alleen reizen, rondhangen in een koffieshop, een snel gesprek met de caissière bij de kruidenier me heeft geholpen een leegte op te vullen waarin ik me verbonden voel met anderen.

Na een scheiding, verhuizen naar een nieuw gebied, verdriet, onszelf opnieuw uitvinden, kan het leven heel isolerend aanvoelen. En de leegte van persoonlijke verbinding kan pijnlijk en deprimerend zijn.

Iedere keer dat ik naar een nieuwe plaats ben verhuisd, heb ik er een punt van gemaakt om met vreemden te praten, of het nu in restaurants is, happy hours in een plaatselijke bar of zelfs gewoon een buurman die zijn hond uitlaat.

Meetup groepen zijn ook een prachtige manier om die persoonlijke verbinding leegte te vullen totdat je jezelf vestigen en vestigen in uw “plaats.”

Social Media:

Social media kan krijgen een slechte rap voor het creëren van vergelijking syndroom en maken sommige mensen eigenlijk beseffen hun leegte. Of het nu door scrollen pinterest en vergelijken uw huis, ouderschap of persoonlijke stijl niet overeenkomt met anderen of het zien van beelden op FB of IG dat ons denken dat we missen een bepaald niveau van vreugde in ons leven, van vervulling in een baan, leven uit ons doel of gewoon een gebrek aan enthousiasme voor ons leven in het algemeen.

However, dat hetzelfde platform kan een plaats voor interactie en community.

Ik stel voor het maken van uw pagina’s meer over socialiseren.

Je kunt meer “leegtes” dan één bestrijken:

1. FB-groepen: Zoek een onderwerp dat u leuk vindt (of maak uw eigen) en begin te socialiseren met anderen die doormaken of geïnteresseerd zijn in soortgelijke dingen als jij. Ik heb zelf een leegte opgevuld door lid te worden van steungroepen voor chronisch zieken, waar ik de verhalen van anderen kon lezen en wist dat iedereen met mij te maken kon krijgen. In deze groepen vind ik ook veel geweldige bronnen… die de leegte van kennis en onderzoek opvullen.

2. Het creëren van een gastvrije omgeving op uw eigen pagina’s: Door vragen te stellen en interactie toe te staan, creëer je een plek waar mensen het gevoel hebben dat ze erbij horen, hun verhalen en meningen kunnen delen en advies kunnen geven (zorg ervoor dat je moeilijke onderwerpen regelt) en vul je de leegte van het gevoel dat je deel uitmaakt van oorzaken en bewustzijn verspreidt of op zijn minst mensen gelukkig maakt en zelf minder alleen is.

3. Geëngageerdheid: Door commentaar te geven op andermans pagina’s kun je de leegte opvullen van je productief en ondersteunend te voelen. Je zult merken dat mensen vaak reageren op positief commentaar en steun, waardoor ze eerder geneigd zijn hetzelfde voor jou te doen.

4. Het delen van je verhaal of passie/kunst: Door je platform te gebruiken om je werk of verhaal te laten zien, stel je anderen op hun gemak bij het delen van hun verhalen en leer je anderen over dingen die ze misschien niet weten of niet weten hoe ze het moeten doen. Dit helpt de leegte te vullen van het delen van je gaven en talenten en je stem met de wereld.

Vrienden:

Er zijn veel dingen in het leven die dat gevoel van isolement geven. Niet iedereen heeft een partner nodig om de avonturen van het leven mee te delen. Na een scheiding of een slechte ervaring kunnen we vrienden kiezen om uitstapjes mee te maken, mee uit eten te gaan, naar de film te gaan of zelfs te blijven slapen.

Na mijn scheiding jaren geleden, had ik veel slaapfeestjes of zelfs goede vrienden die door soortgelijke dingen gaan bij mij blijven en we elk hielpen vullen een leegte voor elkaar.

Het was niet iets groots, maar op zijn minst hadden we steun, gezelschap en iemand om er gewoon te zijn, zodat de eenzaamheid niet zo diep en eindeloos aanvoelde.

Visualisatie/verbeelding:

Soms vergeten we dat de kracht om te ontsnappen of naar een nieuwe plek te gaan in onze eigen geest ligt. Dus zelfs zonder boeken, films of vrienden kunnen we meditatie of visualisatie gebruiken om de leegte op te vullen die we hebben.

Door te visualiseren kunnen we ons voorstellen hoe een nieuwe baan, garderobe, belangrijke andere, lichaam, en ervaring eruit kan zien.

We kunnen ons “voorstellen” hoe een beter leven eruit zou kunnen zien, “voelen” hoe het zou zijn om nieuwe ervaringen op te doen met iets, ergens, met iemand die we nog nooit hebben ontmoet of iemand van wie we houden.

Door te ontsnappen via visualisatie, zijn we in staat een leegte op te vullen en ook te helpen permanente vullers voor de leegtes te manifesteren.

Hoewel geen enkel persoon, ding of idee ooit in staat zal zijn de leegtes in ons volledig te vullen, kunnen we als draaglijker maken door de dingen in eigen hand te nemen en die leegtes iets minder pijnlijk te maken door de eenzaamheid om te zetten in liefde.

Net als mijn moment in het benzinestation, wist ik niet wat ik miste totdat ik in staat was die verbinding van een ander mens te voelen.

Dus het beoefenen van deze dingen zal ons in staat stellen ons te identificeren met wat we een leegte in ons voelen… gevoelens die soms onaangeroerd of ongerealiseerd of zelfs misplaatst blijven.

Voor meer ideeën over hoe jezelf op te peppen als je down bent… kijk ook eens op mijn blog: 5 Manieren om jezelf uit een Funk te trekken

Als je ideeën hebt over hoe je leegtes op een gezonde manier kunt opvullen, laat ze dan hieronder vallen. Ik zou ze graag delen in mijn FB-groep.