Periorbital Hyperpigmentation: Review of Etiology, Medical Evaluation, and Aesthetic Treatment

Periorbital Hyperpigmentation (POH) is ook bekend onder de volgende namen: periorbitale melanose, periorbitale kringen, donkere kringen, donkere oogcirkel, kringen onder de ogen, periocculaire pigmentatie, periocculaire melanose, infraorbitale melanose, en idiopathische cutane hyperchromie van de orbitale regio (ICHOR).5,6 Het is een veel voorkomende aandoening die bij beide geslachten voorkomt, met een toenemende frequentie bij vrouwen. Over het algemeen worden patiënten met een huidskleur meer getroffen dan Kaukasiërs. POH is vaak een cosmetisch probleem bij onze gekleurde huidpatiënten en kan worden beschouwd als een normale pigmentatievariant.7 Er is hoogstwaarschijnlijk een familiale component, aangezien het bij familieleden over generaties kan worden gezien. Periorbitale hypermelanose is een complex verschijnsel met een multifactoriële etiologie en een groeiende kennisbasis. De klinische ernst en de etiologie kunnen variëren, maar POH presenteert zich gewoonlijk als bilateraal symmetrische hypergepigmenteerde vlekken rond de ogen. Eén oog kan meer betrokken zijn dan het andere. Het kan zowel het bovenste als het onderste ooglid of zowel het bovenste als het onderste ooglid betreffen. Het kan zich uitbreiden tot de glabella en de bovenste neus. Hyperpigmentatie van de voorste oogleden kan worden gezien bij jong en oud8 en met het vorderen van de leeftijd is het een belangrijk cosmetisch probleem omdat het patiënten droevig, moe en gestrest kan doen lijken en hen ouder doen voelen dan ze zijn.9,10 De etiologie van POH kan multifactorieel zijn zonder dat één etiologisch agens overheerst.10,11 Belangrijk voor clinici is echter dat het een teken kan zijn van een onderliggende systemische ziekte, huidaandoening, allergische reactie, voedingstekort, of slaapstoornis. De patiënt moet medisch worden geëvalueerd om geen onderliggende systemische ziekte of tekortkomingen in de levensstijl te missen die kunnen worden gecorrigeerd (tabel 1). POH kan ook het vroegste teken zijn van periorbitale veroudering, huidverslapping en spier- en ligamentaire laxiteit. POH kan ook het vroegste teken zijn van veroudering van de periorbitale huid en laxiteit van de musculo-ligamenten.12 Succesvolle resultaten kunnen worden onderbroken door chronische recidieven. Met dat in gedachten, zijn er veelbelovende behandelingen voor POH in het verschiet. Succesvolle resultaten kunnen worden onderbroken door chronische recidieven. Met dat in gedachten, zijn er veelbelovende behandelingen voor POH in het verschiet. Multimodale behandeling zal waarschijnlijk het meest effectief en langdurig zijn. In de beste handen kan het maanden duren voor een multimodaal behandelingsplan effect sorteert. Aangezien het om een chronische en recidiverende aandoening kan gaan, moeten preventieve en onderhoudsregimes met UV-bescherming en patiënteneducatie in het behandelingsplan worden geïntegreerd. Een klinische benadering van de behandeling van POH moet de identificatie en therapeutische aanpak omvatten van elke etiologische factor die bijdraagt aan de individuele patiënt. Medische behandelingen omvatten het corrigeren van de onderliggende aandoening. Esthetische behandelingen omvatten microdermabrasie, chemische peelings, lasers, radiofrequentie, injecteerbare fillers, chirurgie, vettransfer, hydrochinon (HQ), niet-HQ huidbleekmiddelen, topische retinoïden, en