Rafaël

RAPHAËL

ra’-a-el, ra’-fa-el (repha’el, van rapha’ ‘el, “God heeft genezen”; Rhafaël):

De naam van de engel die als Azarias Tobias leidt naar ECBATANA en RAGES (die zie). Het doel van zijn zending is, in overeenstemming met zijn naam, Tobit te genezen van blindheid, en Sara, de dochter van Raguel, te bevrijden uit de macht van de boze geest Asmodaeus (Tobit 3:8; 12:14). Later, wanneer hij zich openbaart (Tobit 12:15), verklaart hij bovendien dat hij “een van de zeven heilige engelen is, die de gebeden der heiligen voordragen en ingaan voor de heerlijkheid van de Heilige”. Deze zeven engelen zijn, volgens Dr. Kohut, afgeleid van de zeven Am-shaspands (Amesha-spentas) van het Zoroastrisme (vergelijk Openbaring 4:5). Aan het hoofd van de uitvoerige engelologie van de boeken van Henoch staan “vier verschijningen”, en Rafaël is een van hen (En 40:9; 54:6). In de eerste van deze passages is Rafaël de genezer; in de tweede leidt hij met Michaël, Gabriël en Phanuël de goddelozen weg naar de straf. Deze vier verschijningen lijken verwant aan de vier “levende wezens” van Ezechiël (1:5) en van de Apocalyps (Openbaring 4:6). Terwijl dit de algemene voorstelling is van Rafaëls positie in Henoch, wordt hij in 20:3 genoemd bij de engelen die “waken”, waarvan het aantal volgens de Griekse tekst zeven is. Rafaël vervulde de functie die in de Oracula Sibyllina aan de aartsengelen wordt toegekend, namelijk het leiden van de zielen naar de rechterstoel van God (II, 215, Alexandre’s tekst). In de joodse middeleeuwse geschriften neemt hij een vooraanstaande plaats in; samen met Michaël en Gabriël genas hij Abraham (Yoma’ 37a); volgens het boek Zohar bracht Rafaël aan Adam een boek over met 72 soorten wijsheid in 670 geschriften. De schilders van de Renaissance beeldden Rafaël vaak af.

J. E. H. Thomson