Stanford-onderzoek toont aan hoe mensen zich emotioneel tegen hun groepen keren bij onrecht

Nieuw Stanford-onderzoek helpt sociale dynamiek te verklaren zoals non-conformiteit en de rol die emoties spelen bij het veranderen van sociale normen en gedrag. (Image credit: U.S. Army)

Nieuw Stanford-onderzoek toont aan dat mensen emoties die met een groep worden gedeeld, kunnen afwijzen als ze vinden dat de groep zich anders zou moeten voelen dan zij – vooral in gevallen van onrechtvaardigheid.

Dit proces kan sociale dynamiek zoals non-conformiteit verklaren en ook de rol belichten die emoties spelen bij het veranderen van sociale normen en gedragingen, aldus de onderzoekers.

“Het concept van emotionele non-conformiteit kan de bestaande kennis van hoe sociale veranderingen worden gevormd en gecommuniceerd verder bevorderen,” zei Amit Goldenberg, de hoofdauteur van de studie en een Stanford-promovendus in psychologie.

Co-auteurs op de studie gepubliceerd in het Journal of Personality and Social Psychology waren onderzoekers Tamar Saguy en Eran Halperin van het Interdisciplinair Centrum in Israël.

Goldenberg zei: “Onze bevindingen suggereren dat de motivatie om groepsgerelateerde emoties te ervaren niet alleen afhangt van de reactie op een specifieke situatie, maar ook van de doelen van het individu, die voortkomen uit haar of zijn relatie met haar of zijn groep.”

In het grote geheel raakt het onderzoek aan de donkerste uren van de geschiedenis en aan de heroïsche uitdaging om zich uit te spreken of op te treden tegen onrechtvaardigheid, aldus Goldenberg.

“Deviant individuen kunnen in bijna elke samenleving bestaan, zelfs in de meest strenge en meedogenloze, zoals nazi-Duitsland. Deze afwijkende groepsleden dienen als een oppositie tegen de meningen van de meerderheid en kunnen ook verschillen van de meerderheid in hun emotionele ervaring,” zei Goldenberg, die onderzoek doet in het Stanford Psychophysiology Laboratory.

Methodologie

Om dit fenomeen te onderzoeken, voerden de onderzoekers vijf verschillende studies uit waarin 431 deelnemers vragenlijsten beantwoordden die waren ontworpen om hun emotionele reacties van schuld of woede te ontlokken in de context van groepsbinding. De meesten werden benaderd in een trein, en anderen werden gerekruteerd op het Mechanical Turk-platform van Amazon.

Bijvoorbeeld, blanke Amerikanen lazen een krantenartikel over een “alleen blanken” middelbare school prom, en werden vervolgens gevraagd om te antwoorden of ze het eens waren met vragen als, “Het is belangrijk om emoties te uiten in reactie op artikelen zoals deze om gelijkheid te bevorderen” en “Het gedrag van blanken in het artikel geeft me een schuldgevoel.”

De belangrijkste onderzoeksbevindingen zijn:

• Hoe meer mensen een linkse of dovish houding rapporteerden, hoe meer ze groepsgebaseerde schuld ervoeren als gevolg van het scenario.
• Hoe meer mensen rechtse of havikse standpunten rapporteerden, hoe meer ze groepsgebaseerde woede rapporteerden als gevolg van het scenario.
• Wanneer blanken geen “collectieve” (groepsbrede) schuldgevoelens uitten als reactie op de morele ongelijkheid, compenseerden deelnemers dit en uitten ze sterkere niveaus van persoonlijke schuld.
• Hoewel, in meer ambigue situaties met mogelijke onrechtvaardigheid, conformeerden mensen zich aan de collectieve emotie van de groep.
• Een persoon kan negatieve emoties hebben ten opzichte van de groep wanneer de groep zijn of haar hoge niveaus van schuldgevoel niet deelt.

In eerder onderzoek, zei Goldenberg, was de veronderstelling dat wanneer een groep een bepaalde emotie voelt, een groepslid zal worden gedreven om zich op dezelfde manier te voelen.

Het recente onderzoek toont echter aan dat dit niet altijd het geval is, zei hij.

Emotional transfers, burdens

Een van de psychologische mechanismen die leiden tot non-conformiteit is “emotionele overdracht”, zei Goldenberg. Dit gebeurt wanneer mensen boos worden op of zich schuldig voelen over hun eigen groep voor het niet juist reageren op een situatie – dan hebben ze de neiging om hun emoties te heroriënteren van hun groep naar buitenstaanders, of de situatie.

Soms gebeurt het tegenovergestelde – mensen ervaren in eerste instantie woede jegens de out-groep en pas later intensiveren ze hun emoties jegens hun eigen groep voor het niet uiten van de juiste emotie, zei hij.

Een ander mechanisme achter non-conformiteit is “emotionele last”, volgens Goldenberg. Dit ontstaat wanneer de groep er niet in slaagt de emoties te ervaren die passend zijn voor een situatie, en de leden lijken de last op zich te nemen om juist die emotie te voelen. Dit kan een verklaring zijn voor collectieve actie, volgens het onderzoek.

Ook kunnen groepsleden bereid zijn om groepsgerelateerde emoties te delen, zelfs als ze onaangenaam zijn, als ze hun eigen gevoelens weerspiegelen, volgens Goldenberg en zijn collega’s.

Implicaties van deviantie

Goldenberg suggereert dat het onderzoek de menselijke natuur onthult.

“We weten al van Aristoteles dat mensen zowel emotioneel als gereguleerd zijn, spontaan en berekend,” zei hij in een interview.

Maar deze dubbele “natuur” is niet altijd begrepen bij het denken over groepen.

“We denken altijd over groepen als spontane, irrationele, emotionele entiteiten die op een ongereguleerde manier overlopen van emoties,” zei hij.

Hij zei dat het onderzoek uitlegt hoe groepen gereguleerde entiteiten zijn, om zo te zeggen.

“We verwachten altijd dat mensen zich conformeren aan andere mensen, vooral als hun groep zich minder schuldig voelt over bepaalde situaties,” zei Goldenberg.

Hij merkte op: “Dit is de basis voor veel morele ongelijkheden in de geschiedenis.”

Conformiteit wordt gezien als een van de krachtigste krachten van menselijk gedrag, schreven Goldenberg en de anderen. Het is echter niet de enige invloedrijke kracht die gedrag vormgeeft.

“We weten dat in elke groep, zelfs in de meest meedogenloze en strenge samenlevingen, er een afwijkende subgroep is die er andere gedachten en emoties op nahoudt dan het algemene collectief,” zei Goldenberg.

Subgroepen kunnen proberen een groep te verlaten of proberen de waarden, attitudes en gedragingen te veranderen.

“We zien vaak dat veranderingen binnen groepen worden geïnitieerd door kleine, ‘afwijkende’ subgroepen,” zei Goldenberg.

Deviant subgroepen beïnvloeden het gedrag van hun groep door anderen ervan te overtuigen om te denken zoals zij doen, voegde hij eraan toe: “Er zijn natuurlijk gunstige neveneffecten, zoals een verhoogde identiteit met je eigen afwijkende subgroep en je moreel superieur voelen.”