Wat maakt vlees koosjer (of niet)

Wat maakt vlees koosjer?

Wanneer het aankomt op koosjer houden, zit het allemaal in de details. Kosjere dieren zijn dieren die afkomstig zijn van goedgekeurde diersoorten en die geslacht en bereid zijn in overeenstemming met de traditionele Joodse wet.

Welke dieren zijn kosjer?

Om een zoogdier als kosjer te beschouwen, moet het zijn kauwbot (gedeeltelijk verteerd voedsel) kauwen en gespleten hoeven hebben. (Leviticus 11:3) Koeien en schapen, bijvoorbeeld, zijn kosjer omdat ze aan deze twee eisen voldoen. Konijnen zijn verboden, want hoewel ze hun kauwen kauwen, hebben ze geen gespleten hoeven. Omgekeerd zijn varkens verboden, omdat zij wel gespleten hoeven hebben, maar niet op hun kauwen kauwen. Deuteronomium 14:4-8 geeft een opsomming van dieren die zijn toegestaan, waaronder niet alleen koeien en schapen, maar ook geiten, herten en enkele andere dieren die we niet meer kunnen identificeren: de’o, pygarg, en camelopardalis. (Deuteronomium 14:5)

Wat gevogelte betreft, zegt de Tora in Deutoronomium 14:11: “Gij moogt alle reine vogels eten”, maar er wordt geen lijst van reine vogels gegeven. Wel worden 24 soorten niet-kosjere vogels genoemd, waaronder verscheidene roofvogels: adelaar, valk, gier, en buizerd. Omdat het moeilijk is om precies te bepalen welke vogels koosjer zijn (hoewel de Misjna een reeks parameters vermeldt), staat de Joodse wet traditioneel toe dat vogels van generatie op generatie worden doorgegeven: kippen, eenden, ganzen, kwartels, en bepaalde soorten duiven.

Naast de juiste soort, moet een dier vrij zijn van bepaalde smetten om koosjer te worden geacht.

Kosjer slachten

Om vlees als koosjer te kunnen beschouwen, moet het ook op de juiste wijze worden geslacht. Deze Joodse praktijk wordt shechita genoemd. In de Tora worden hiervoor geen specifieke instructies gegeven, maar de klassieke rabbijnen bieden een gedetailleerde reeks halakhot, of wetten, over kosjer slachten. Shochets, of slagers die deze speciale wetten leren, worden uitgebreid opgeleid. In sommige joodse gemeenschappen staan zij zelfs in hoog aanzien voor hun werk en worden zij gezien als heilige mensen. Kosjere slachthuizen hebben ook een bodek, een inspecteur, in dienst die het dier scant op onvolkomenheden die het niet-kosjer kunnen maken.

Hier volgen enkele van de wetten van het kosjer slachten: De Joodse wet is bezorgd over het niet veroorzaken van pijn aan het dier, dus het gebruikte mes moet perfect scherp zijn en moet worden bediend in een zeer snelle, continue snijbeweging die snel de vitale delen van de organen van het dier scheidt voor minimale pijn. Het is ontoelaatbaar een snede te maken, zoals het afhakken van een ledemaat, die het dier niet onmiddellijk doodt. Er wordt ook sterk de nadruk gelegd op het kosjer houden van het gereedschap dat bij het slachten wordt gebruikt en op het reinigen ervan volgens de kashrutwetten. Bovendien, omdat de heupzenuw verboden is (Genesis 32:33), wordt deze zenuw verwijderd tijdens het slachtproces.

De joodse wet verbiedt ook de consumptie van enig bloed, dus zodra het dier is gedood, ondergaat het vlees een speciaal week- en zoutproces om het bloed te verwijderen. Naast bloed is het ook verboden de heupzenuw van een dier te eten. Dit is een eerbetoon aan het bijbelverhaal van Jakob die met een engel worstelt. Hij zou tijdens deze ontmoeting zijn eigen heupzenuw hebben verwond.

Het is belangrijk op te merken dat er niet slechts één manier is om kosjer te houden. Er zijn gradaties in hoe strikt Joden deze halakhot van kashrut volgen. Er is geen “juiste” manier en er zijn vele variëteiten in het naleven van deze traditie.