20 zachowań, których nawet najbardziej skuteczni ludzie muszą się wyzbyć
On 30 lipca, 2021 by adminJako 10-letni członek zarządu Fundacji Petera Druckera miałem wiele okazji, by słuchać Petera Druckera, światowego autorytetu w dziedzinie zarządzania. W tym czasie Peter nauczył mnie kilku bardzo ważnych lekcji o życiu i przywództwie.
Jedną z największych lekcji, jakich mi udzielił, jest ta: „Spędzamy dużo czasu, pomagając liderom nauczyć się, co mają robić. Nie poświęcamy wystarczająco dużo czasu na uczenie liderów, co robić, aby przestali. Połowa liderów, których spotkałem, nie musi się uczyć, co robić. Muszą się nauczyć, jak przestać”
Istnieje wiele dobrych powodów takiego stanu rzeczy. Prawdopodobnie najbardziej znaczącym jest fakt, że liderzy i organizacje koncentrują się na demonstrowaniu zaangażowania w pozytywne działania, aby utrzymać tempo rozwoju. Na przykład, używając sformułowania „Musimy zacząć słuchać z większą uwagą”, zamiast skupiać się na tym, co możemy zatrzymać: „Granie naszymi iPhone’ami, kiedy inni mówią”. Podobnie, systemy uznawania i nagradzania w większości organizacji są nastawione na potwierdzenie, że coś się robi. Na przykład, otrzymujemy uznanie za zrobienie czegoś dobrego. Rzadko dostajemy uznanie za zaprzestanie robienia czegoś złego.
Jak wykorzystać „Co zrobić, żeby przestać” w coachingu i rozwoju przywództwa?
Pierwszym krokiem jest zidentyfikowanie zachowania, które należy zatrzymać. W mojej książce What Got You Here Won’t Get You There omawiam 20 złych nawyków liderów. Każdy, kogo spotkałem, przejawiał jedno lub więcej z tych zachowań, łącznie ze mną! Przejrzyj tę listę. Czy identyfikujesz się z którymś z tych złych nawyków? Jeśli jesteś podobny do większości ludzi, odpowiedź brzmi „tak” i jesteś gotowy, aby zacząć stosować „Co robić, aby przestać”
- Wygrywanie za dużo: Potrzeba wygrywania za wszelką cenę i w każdej sytuacji.
- Dodawanie zbyt dużej wartości: Przemożne pragnienie dodania naszych dwóch groszy do każdej dyskusji.
- Wydawanie sądów: Potrzeba oceniania innych i nakładania na nich naszych standardów.
- Dokonywanie destrukcyjnych komentarzy: Niepotrzebny sarkazm i cięte uwagi, które naszym zdaniem czynią nas dowcipnymi.
- Zaczynanie od „Nie”, „Ale” lub „Jednak”: Nadużywanie tych negatywnych kwalifikatorów, które potajemnie mówią wszystkim: „Ja mam rację, a ty się mylisz.”
- Mówienie światu, jacy jesteśmy mądrzy: Potrzeba pokazania ludziom, że jesteśmy mądrzejsi, niż im się wydaje.
- Mówienie, gdy się złościmy: Wykorzystywanie emocjonalnej zmienności jako narzędzia zarządzania.
- Negatywizm, czyli „Pozwól mi wyjaśnić, dlaczego to nie zadziała”: Potrzeba dzielenia się naszymi negatywnymi myślami, nawet jeśli nie zostaliśmy o to poproszeni.
- Zatajanie informacji: Odmowa dzielenia się informacjami w celu utrzymania przewagi nad innymi.
- Brak odpowiedniego uznania: Niezdolność do udzielania pochwał i nagród.
- Ubieganie się o uznanie, na które nie zasługujemy: Najbardziej irytujący sposób na przecenianie naszego wkładu w jakikolwiek sukces.
- Usprawiedliwianie się: Potrzeba repozycjonowania naszego irytującego zachowania jako stałego elementu, więc ludzie usprawiedliwiają nas za it.
- Trzymanie się przeszłości: Potrzeba odsuwać winę od siebie i na wydarzenia i ludzi z naszej przeszłości; podzbiór obwiniania wszystkich innych.
- Granie ulubionych: Nie dostrzeganie, że traktujemy kogoś niesprawiedliwie.
- Odmowa wyrażenia żalu: Niezdolność do wzięcia odpowiedzialności za nasze działania, przyznania się do błędu lub rozpoznania, jak nasze działania wpływają na innych.
- Nie słuchanie: Najbardziej pasywno-agresywna forma braku szacunku dla współpracowników.
- Niewyrażanie wdzięczności: Najbardziej podstawowa forma złych manier.
- Karanie posłańca: Błędna potrzeba atakowania niewinnych, którzy zazwyczaj próbują nam tylko pomóc.
- Przerzucanie winy: Potrzeba obwiniania wszystkich, ale nie nas samych.
- Nadmierna potrzeba bycia „ja”: Wywyższanie naszych wad jako cnót, tylko dlatego, że są tym, kim jesteśmy.
Po przejrzeniu tej listy, dla tych z was, którzy nadal nie są pewni, co zatrzymać, jest jeden nawyk, który widziałem wziąć pierwszeństwo nad wszystkimi innymi. Możesz być częścią większości ludzi, którzy biorą udział w tym złym nawyku. Jaki jest problem numer jeden wśród odnoszących sukcesy menedżerów, których trenowałem przez lata? Jest to wygrywanie za dużo.
Dodaj komentarz