All of Me (standard jazzowy)

„All of Me” po raz pierwszy zaistniało w świadomości publicznej, gdy wykonanie Belle Baker zostało nadane przez radio w 1931 roku. Paul Whiteman i jego orkiestra nagrali piosenkę 1 grudnia tego samego roku, z wokalistką Mildred Bailey; trafiła ona na szczyt amerykańskiej listy przebojów pop. W ciągu kilku tygodni kolejne dwie wersje znalazły się na listach przebojów, z wykonaniem Louisa Armstronga, które również dotarło do 1. miejsca, oraz z Benem Selvinem i jego orkiestrą na 19. miejscu. Piosenka została wykorzystana w filmie Careless Lady z 1932 roku. Zdaniem krytyka Teda Gioia, definitywna wersja została zaśpiewana przez Billie Holiday w 1941 roku: „she staked a claim of ownership that no one has managed to dislodge in subsequent years”. Dwa lata później, nagranie Lynne Sherman z Count Basie i jego orkiestra osiągnęła nr 14 na listach przebojów.

Frank Sinatra nagrał kilka wersji „All of Me”. Jego wydanie z 1948 roku osiągnęło szczyt na poziomie 21. Zaśpiewał go również w filmie Meet Danny Wilson, co mogło pomóc renderowaniu Johnnie Ray’a do nr 12 na listach przebojów w tym roku. Wykorzystanie „All of Me” przez Sinatrę przyciągnęło do piosenki nie-jazzową publiczność, podobnie jak Willie Nelson, którego wersja znalazła się na jego albumie Stardust i osiągnęła nr 3 na liście przebojów Hot Country Songs w 1978 roku. W 2000 roku „All of Me” otrzymał nagrodę Towering Song Award przyznawaną przez Songwriters Hall of Fame.