Badania Stanforda pokazują, jak ludzie emocjonalnie zwracają się przeciwko swoim grupom w przypadku niesprawiedliwości

Nowe badania Stanforda pomagają wyjaśnić dynamikę społeczną, taką jak nonkonformizm oraz rolę, jaką emocje odgrywają w zmianie norm i zachowań społecznych. (Image credit: U.S. Army)

Nowe badania Stanforda pokazują, że ludzie mogą odrzucić emocje dzielone z grupą, jeśli uważają, że grupa powinna czuć się inaczej niż oni – szczególnie w przypadkach niesprawiedliwości.

Ten proces może wyjaśnić dynamikę społeczną jak nonkonformizm, jednocześnie oświetlając rolę, jaką emocje odgrywają w zmianie norm społecznych i zachowań, powiedzieli naukowcy.

„Koncepcja emocjonalnego nonkonformizmu może posunąć naprzód istniejącą wiedzę o tym, jak zmiany społeczne są formowane i komunikowane”, powiedział Amit Goldenberg, główny autor badania i doktorant psychologii w Stanford.

Współautorami badania opublikowanego w Journal of Personality and Social Psychology byli badacze Tamar Saguy i Eran Halperin z Interdisciplinary Center w Izraelu.

Goldenberg powiedział: „Nasze ustalenia sugerują, że motywacja do doświadczania emocji związanych z grupą zależy nie tylko od reakcji na konkretną sytuację, ale także od celów jednostki, które wynikają z jej lub jego relacji z jej lub jego grupą.”

W szerszej perspektywie, badania te dotykają najciemniejszych godzin historii i heroicznego wyzwania, jakim jest mówienie lub działanie przeciwko niesprawiedliwości, według Goldenberga.

„Dewiacyjne jednostki mogą istnieć w prawie każdym społeczeństwie, nawet w tych najbardziej surowych i bezwzględnych, takich jak nazistowskie Niemcy. Ci członkowie grup dewiacyjnych służą jako opozycja do opinii większości i mogą również różnić się od większości w swoich doświadczeniach emocjonalnych”, powiedział Goldenberg, który prowadzi badania w Stanford Psychophysiology Laboratory.

Metodologia

Aby zbadać to zjawisko, naukowcy przeprowadzili pięć różnych badań, w których 431 uczestników odpowiedziało na kwestionariusze zaprojektowane tak, aby wywołać ich emocjonalne reakcje poczucia winy lub gniewu w kontekście przynależności do grupy. Większość z nich podchodziła do nich w pociągu, a inni byli rekrutowani na platformie Mechanical Turk firmy Amazon.

Na przykład, biali Amerykanie czytali artykuł w gazecie o balu maturalnym „tylko dla białych”, a następnie byli proszeni o odpowiedź, czy zgadzają się z pytaniami takimi jak: „Ważne jest, aby wyrażać emocje w odpowiedzi na artykuły takie jak ten, w celu osiągnięcia równości” i „Zachowanie białych w artykule sprawia, że czuję się winny.”

Kluczowe wyniki badań obejmują:

• Im więcej osób zgłaszało lewicowe lub gołębie stanowisko, tym więcej doświadczało grupowego poczucia winy w wyniku scenariusza.
• Im więcej osób zgłaszało prawicowe lub jastrzębie poglądy, tym więcej zgłaszało grupowego gniewu w wyniku scenariusza.
• Gdy biali nie wyrażali „zbiorowego” (ogólnogrupowego) poczucia winy jako odpowiedzi na moralną nierówność, uczestnicy kompensowali i wyrażali silniejsze poziomy osobistego poczucia winy.
• Jednakże w bardziej niejednoznacznych sytuacjach obejmujących możliwą niesprawiedliwość, ludzie dostosowywali się do zbiorowych emocji grupy.
• Osoba może mieć negatywne emocje wobec grupy, gdy grupa nie podziela jej wysokiego poziomu poczucia winy.

W poprzednich badaniach, Goldenberg powiedział, założenie było takie, że kiedy grupa czuje pewną emocję, członek grupy będzie prowadzony do odczuwania tego samego sposobu.

Jednakże ostatnie badania pokazują, że nie zawsze tak jest, powiedział.

Emocjonalne transfery, obciążenia

Jednym z psychologicznych mechanizmów skutkujących nonkonformizmem jest „emocjonalny transfer”, powiedział Goldenberg. Dzieje się tak, gdy ludzie stają się źli lub czują się winni wobec własnej grupy za niewłaściwą reakcję na sytuację – wtedy mają tendencję do przekierowywania swoich emocji z własnej grupy na osoby z zewnątrz lub na sytuację.

Czasami dzieje się odwrotnie – ludzie początkowo doświadczają gniewu wobec grupy zewnętrznej, a dopiero później nasilają swoje emocje wobec własnej grupy za niewyrażenie odpowiednich emocji, powiedział Goldenberg.

Innym mechanizmem leżącym u podstaw nonkonformizmu jest „obciążenie emocjonalne”, według Goldenberga. Pojawia się on, gdy grupa nie doświadcza emocji, które są odpowiednie dla danej sytuacji, a jej członkowie zdają się brać na siebie ciężar odczuwania tych właśnie emocji. To może dostarczyć jednego wyjaśnienia dla kolektywnego działania, zgodnie z badaniami.

Również, członkowie grupy mogą być chętni do dzielenia się emocjami związanymi z grupą, nawet jeśli są one nieprzyjemne, jeśli odzwierciedlają ich własne uczucia, zgodnie z Goldenbergiem i jego kolegami.

Implications of deviance

Goldenberg sugeruje, że badania są odkrywcze dla ludzkiej natury.

„Wiemy już od Arystotelesa, że ludzie są zarówno emocjonalni jak i uregulowani, spontaniczni i skalkulowani”, powiedział w wywiadzie.

Ale ta podwójna „natura” nie zawsze była rozumiana kiedy myślano o grupach.

„Zawsze myślimy o grupach jako spontanicznych, irracjonalnych, emocjonalnych jednostkach, które są przepełnione emocjami w nieuregulowany sposób,” powiedział.

Powiedział, że badania wyjaśniają jak grupy są regulowanymi jednostkami, że tak powiem.

„Zawsze oczekujemy, że ludzie dostosują się do innych ludzi, zwłaszcza gdy ich grupa czuje się mniej winna w pewnych sytuacjach,” powiedział Goldenberg.

Zauważył, „To jest podstawa wielu moralnych nierówności w historii.”

Konformizm jest postrzegany jako jedna z najpotężniejszych sił ludzkiego zachowania, Goldenberg i inni napisali. Jednakże, nie jest to jedyna wpływowa siła kształtująca zachowanie.

„Wiemy, że w każdej grupie, nawet w najbardziej bezwzględnych i surowych społeczeństwach, istnieje dewiacyjna podgrupa, która posiada inne myśli i emocje niż ogólna zbiorowość”, powiedział Goldenberg.

Podgrupy mogą próbować opuścić grupę lub próbować zmienić jej wartości, postawy i zachowania.

„Często widzimy, że zmiany w grupach są inicjowane przez małe, 'dewiacyjne’ podgrupy,” powiedział Goldenberg.

Dewiacyjne podgrupy wpływają na zachowanie swojej grupy przekonując innych do myślenia tak jak one, dodał: „Są oczywiście korzystne efekty uboczne, takie jak zwiększona tożsamość z własną dewiacyjną podgrupą i poczucie moralnej wyższości.”

.