Homeric Hymns | Hymn 5 : Do Afrodyty | Streszczenie

Podsumowanie

W przeciwieństwie do hymnów do Hermesa i Apolla, „Do Afrodyty” nie zaczyna się od opisu narodzin bogini. Jej przybycie będzie omówione w Hymnie 6. Zamiast tego mówca wymienia trzy boginie, którymi Afrodyta nie może manipulować. Pierwszą z nich jest Atena, bogini mądrości, wojny, matematyki i sztuki. Drugą jest Artemida, bogini łowów. I trzeci jest Hestia, bogini paleniska i życia domowego.

Ponieważ Afrodyta jest boginią miłości, płodności i piękna, żaden z męskich bogów na Olimpie nie może oprzeć się jej podstępom. Afrodyta lubi sprawiać, że bogowie i boginie zakochują się w śmiertelnikach, a nawet Zeus pada ofiarą jej sztuczek, gdy Afrodyta powoduje, że zapomina o swojej żonie, Herze. W końcu Zeus bierze odwet i sprawia, że Afrodyta zakochuje się w przystojnym trojańskim pasterzu o imieniu Anchises (w niektórych tłumaczeniach pisane jako Ankhises). Afrodyta udaje się do swojego ołtarza w Pafos, gdzie trzy Gracje kąpią ją, namaszczają słodko pachnącym olejkiem i pięknie ubierają. Następnie Afrodyta wyrusza na poszukiwanie Anchizesa. Po drodze bawi się, powodując, że zwierzęta, które mija, łączą się w pary z innymi gatunkami.

Kiedy Afrodyta w końcu znajduje Anchizesa, jest on przytłoczony jej urodą i strojem, który nosi. Rozpoznając ją jako boginię, pokornie obiecuje zbudować jej świątynię i prosi ją, by obdarzyła go szczęściem. Afrodyta twierdzi, że nie jest boginią, tylko śmiertelną księżniczką z Frygii. Hermes porwał ją z jej domu specjalnie po to, by poślubiła Anchizesa. Błaga Anchizesa, by przedstawił ją swojej rodzinie, „nieokiełznaną i niesprawdzoną” jak ona, obiecując, że uznają ją za godną żony dla niego. Rozochocony Anchises natychmiast bierze ją do łóżka, po czym zasypia. Afrodyta wraca do swojej postaci bogini, zanim go obudzi. Przerażony jej wspaniałością Anchises błaga ją, by go nie zabijała. Afrodyta zapewnia go, że jest teraz kochany przez bogów i że będzie miał syna Eneasza (pisanego też jako Aineias), który będzie rządził Troją. Ale ponieważ sama jest nieśmiertelna, Afrodyta nie może znieść myśli o zabraniu Anchizesa, by zamieszkał na Olimpie. „Bezlitosny, wyrównujący wiek” wkrótce go pokona, tak jak wszystkich śmiertelników.

Afrodyta dodaje, że ponieważ sama po raz pierwszy zakochała się w śmiertelniku, jest zhańbiona, a inni bogowie będą ją wyśmiewać na zawsze. Poczęła syna z Anchizesem. Odda dziecko nimfom, które będą się nim opiekować w okresie niemowlęcym, a gdy dziecko będzie miało cztery lata, Afrodyta przyprowadzi je do ojca. Bogini dodaje, że spełni tę obietnicę tylko wtedy, gdy Anchises zachowa ich związek w tajemnicy. Jeśli powie komukolwiek, będzie „bał się gniewu bogów.”

Analiza

Hymn jest niezwykły w tym, że zarówno wychwala moce Afrodyty, jak i pokazuje jej słabość. Otwarcie tego hymnu nie jest pochwałą bogini. Zamiast tego poeta wyjaśnia, dlaczego Atena, Artemida i Hestia są odporne na podstępy Afrodyty. Wszystkie trzy mają zdolności, które wydają się przewyższać Afrodytę. To prawda, potrafi ona rozpalić seksualne pożądanie w mężczyznach i zwierzętach, ale Atena potrafi nauczyć ludzi tworzyć piękne, użyteczne przedmioty, „inspirując umysł każdego z nich”, i odgrywa kluczową rolę w wynikach bitew. Artemida, bogini łowów, sprawia, że Afrodyta wygląda łagodnie. Hestia, bogini ogniska domowego, siedzi na honorowym miejscu na górze Olimp, a jej przysięga pozostania dziewicą nadaje jej czystość, której Afrodyta nie posiada.

Fakt, że te trzy boginie są jedynymi, które są w stanie oprzeć się Afrodycie sugeruje, że bogowie, którzy nie mogą się jej oprzeć są słabsi niż ich żeńskie odpowiedniki, co sprawia, że podboje Afrodyty wydają się mniej imponujące. Ponadto, dopóki Zeus nie nakaże Afrodycie pożądać Anchizesa, bogini nigdy nie odbyła stosunku seksualnego ze śmiertelnikiem. Mówi o wielkiej hańbie, jakiej doznaje z tego powodu. Z tradycyjnie męskiego punktu widzenia, jej moc jest „kobieca”, nie warta tyle, co męskie moce jej przyrodnich sióstr.

.