ISPUB.com

Badania kliniczne

Badanie INITIATIVE, podwójnie zaślepione badanie typu non-inferiority, w którym 939 pacjentów z dławicą piersiową zostało poddanych randomizacji do podawania iwabradyny w dawce 7,5 mg lub 10 mg dwa razy na dobę albo atenololu w dawce 100 mg raz na dobę. Pierwszorzędową miarą wyniku była zmiana całkowitego czasu trwania wysiłku fizycznego (TED) w stosunku do wartości wyjściowej w ciągu 4 miesięcy, a wstępnie zdefiniowana granica równoważności wynosiła 35 sekund (tj. zmiana TED w stosunku do wartości wyjściowej w przypadku atenololu powinna wynosić 35 sekund lub mniej niż zmiana w przypadku iwabradyny, aby wykazać brak wyższości). Całkowity czas trwania wysiłku wzrósł o +86,8 s i +91,7 s odpowiednio w grupach iwabradyny 7,5 mg i 10 mg w porównaniu z +78,8 s w grupie leczonej atenololem 100 mg. Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej w liczbie napadów dławicy piersiowej występujących w ciągu tygodnia wynosiła -2,2 ± 4,3 i -2,3 ± 4,2 w grupach iwabradyny 7,5 mg i 10 mg oraz -2,7 ± 12,3 w grupie atenololu 100 mg. Nie stwierdzono różnicy w wynikach skuteczności między dawkami iwabradyny 7,5 mg i 10 mg, jednak w grupie 10 mg częściej występowały wizualne działania niepożądane.Dostępne są ograniczone informacje dotyczące pozostałych badań, ponieważ nie zostały one dotychczas w pełni opublikowane.W badaniu CL3-023 1 195 pacjentów z dławicą piersiową zostało poddanych randomizacji w celu otrzymania iwabradyny w dawce 7,5 mg dwa razy na dobę lub 10 mg dwa razy na dobę albo amlodypiny w dawce 10 mg raz na dobę przez 3 miesiące. Pierwszorzędowy punkt końcowy skuteczności, jakim był całkowity czas trwania wysiłku fizycznego u kresu działania leku, uległ wydłużeniu we wszystkich grupach leczenia, odpowiednio o +27,6 s, +21,7 s i 31,2 s w grupach otrzymujących iwabradynę w dawce 7,5 mg, 10 mg i amlodypinę. Czas do wystąpienia dławicy piersiowej, dławica ograniczająca oraz obniżenie odcinka ST o 1 mm uległy podobnemu skróceniu. Liczba napadów dławicy piersiowej i zużycie azotanów zmniejszyły się we wszystkich grupach leczenia. Wstępnie określona granica ufności dla braku wyższości wynosiła -30 sekund. Europejska Agencja Leków uznała tę wartość oraz margines zastosowany w badaniu INITIATIVE za zbyt łagodne. W badaniu CL3-018 728 pacjentów ze stabilną dławicą piersiową otrzymywało placebo lub iwabradynę w dawce 5 mg dwa razy na dobę lub 7,5 mg dwa razy na dobę jako uzupełnienie amlodypiny w dawce 10 mg raz na dobę przez 3 miesiące. Badanie nie wykazało istotnego działania przeciwdławicowego i przeciwniedokrwiennego iwabradyny w dawce 5 mg lub 7,5 mg w porównaniu z placebo bezpośrednio przed podaniem kolejnej dawki. W szczytowym okresie działania leku iwabradyna była klinicznie lepsza od placebo pod względem czasu do wystąpienia dławicy piersiowej i całkowitego czasu trwania wysiłku fizycznego. W badaniu CL3-021, 386 pacjentów z dławicą piersiową w wywiadzie trwającym trzy miesiące otrzymywało iwabradynę w dawce 5 mg dwa razy na dobę lub 7,5 mg dwa razy na dobę. Celem badania była ocena długoterminowego bezpieczeństwa i skuteczności. Po 12 miesiącach liczba ataków dławicy piersiowej na tydzień zmniejszyła się o -1,9±0,48 i -1,2±0,4 w porównaniu z wartością wyjściową odpowiednio w przypadku iwabradyny w dawce 5 mg i 7,5 mg. Nie stwierdzono istotności statystycznej.Dotychczasowe badania nie zostały zaprojektowane tak, aby dokładnie ocenić wpływ iwabradyny na częstość napadów dławicy piersiowej lub wpływ na zachorowalność i śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. Dostępnych jest również bardzo niewiele danych dotyczących skuteczności dawki 5 mg podawanej dwa razy na dobę, ponieważ badania kliniczne koncentrowały się na ocenie dawek 7,5 mg i 10 mg. Tylko jedno małe badanie bez grupy kontrolnej wykazało istotność statystyczną w zmniejszeniu liczby napadów dławicy piersiowej w stosunku do wartości wyjściowej przy stosowaniu iwabradyny w dawkach 5 mg i 7,5 mg. Jest to małe, otwarte badanie, a jego wyniki nie są wystarczająco wiarygodne, aby dostarczyć odpowiednich dowodów skuteczności. Nie przeprowadzono badań porównawczych z blokerami kanału wapniowego ograniczającymi szybkość działania, takimi jak diltiazem lub werapamil, które pozwoliłyby na bardziej użyteczną ocenę skuteczności iwabradyny i jej miejsca w terapii. Obecnie trwa badanie BEAUTIFUL (MorBidity-mortality evaluation of the If inhibitor ivabradine in patients with coronary disease and left ventricular dysfunction). Ma ono na celu wykazanie wyższości iwabradyny nad placebo w zmniejszeniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych oraz liczby przyjęć do szpitala z powodu ostrego zawału serca i (lub) nowo powstałej lub pogarszającej się niewydolności serca u około 9650 pacjentów, a sprawozdanie z niego ma zostać przedstawione w 2008 r.

Podziękowania

.