Pelvic złamania stresu w długodystansowych biegaczy

Opisujemy pięć przypadków radiograficznie udowodnione złamanie kości łonowej ramię w poważnych biegaczy, z których trzy były elity kobiet maratończyków. W kolejnych dwóch przypadkach, w których radiografia nie potwierdziła diagnozy klinicznej, istniały dowody scyntygraficzne na złamanie kości łonowej. Kolejne pięć przypadków miało identyczny obraz kliniczny, ale diagnoza nie została potwierdzona radiologicznie i nie wykonano scyntygrafii kości. Większość pacjentów odczuwała uporczywy dyskomfort w pachwinie podczas jakiejkolwiek aktywności przez pierwsze 4 tygodnie po urazie, ale wszyscy całkowicie wyzdrowieli po 8 do 12 tygodniach odpoczynku, w szczególności unikania biegania. Podobnie jak w innych badaniach, stwierdziliśmy, że uraz występował u biegaczy wyczynowych, zwłaszcza kobiet, i prawdopodobnie rozwijał się podczas wyczynowych wyścigów lub intensywnych sesji treningowych. Sugerujemy, że diagnoza złamania stresowego miednicy lub zespołu złamania stresowego może być postawiona z pewnością, nawet przy braku dowodów radiograficznych, jeśli następujące trzy cechy są obecne u biegacza długodystansowego prezentującego ból pachwiny: Po pierwsze, aktywność powoduje tak silny dyskomfort w pachwinie, że bieganie jest niemożliwe. Po drugie, sportowiec odczuwa dyskomfort w pachwinie podczas stania bez podparcia na nodze odpowiadającej stronie kontuzjowanej (pozytywny test stania). W niektórych przypadkach ból jest tak silny, że niemożliwe jest stanie na jednej nodze. Po trzecie, głęboka palpacja ujawnia ekstremalną, wykwintną, mdlącą tkliwość zlokalizowaną w obrębie spojenia łonowego i nie obejmującą leżących nad nim tkanek miękkich. Rozpoznanie może być potwierdzone przez scyntygrafię kości, jeśli istnieją takie urządzenia.